“เซ็กซี่จัง… พี่เอิร์ทจ๋า… ยาวใหญ่น่าขย่มมาก”

ท่าทางของหญิงสาวคล้ายกับเริ่มสงสัยว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ผัว ด้วยร่างกายของรุตย์มีความเป็นชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้ว เห็นแล้วหิวขึ้นมาทันที

“แปลก…”

ใบเฟิร์นสะบัดศีรษะ…

คล้ายพยายามขับไล่ความงุนงง เกิดความสับสนอยู่ในความทรงจำ

ก็จะไม่ให้หล่อนประหลาดใจได้ยังไง ก็ผู้ชายคนนี้ต่างกันลิบลับกับเอิร์ทซึ่งเป็นลูกชายของเขา

เพราะว่าเนื้อตัวของเอิร์ทนั้นเกลี้ยงเกลา ผิวขาวซีด ตัวเล็กกว่าเยอะ รูปร่างดูอ้อนแอ้นไร้กล้ามเนื้อ เส้นขนบนร่างกายก็ไม่มี ช่างแตกต่างกับรุตย์ที่ผิวเข้มคล้ำสมชายชาตรี เป็นผู้ชายพันธุ์ขนเพราะมีเชื้อสายแขก

“หนูจ๋า… ขอเบิร์นได้ไหม…”

รุตย์ชอบเลีย

“อะไรนะ…”

หญิงสาวทำหน้าประหลาดใจ

“พี่เอิร์ทขอเลีย… เอาลิ้นเลียตรงนี้…”

รุตย์เอามือชี้มาที่ลิ้นของตัวเอง แล้วก็ชี้ไปที่ง่ามขาของหล่อน รู้สึกกระดากเล็กน้อยที่ต้องแทนตัวเองว่า ‘เอิร์ท’ เพราะมันเหมือนการสวมรอยเป็นผัวหล่อน แต่ลูกชายก็บอกเอาไว้เองว่า ‘พ่อต้องเล่นไปตามเกม’

“อุ๊ย…”