รายละเอียด
‘พี่เหรอครับพี่สาม โทษทีครับที่ช้าพอดีไม่สนใจจะหาเท่าไหร่...’
นี่คือประโยคแรกที่น้องรหัสพูดกับผมหลังผ่านไปเป็นอาทิตย์ทันทีที่จบการจับสายรหัส...
‘พี่นี่โชคดีมากๆเลยนะครับ เพราะผมเป็นคนที่เพอร์เฟคมาก! ผมเชื่อมั่นว่าคนในห้องพี่หลายคนจะต้องอิจฉาพี่จนอยากเปลี่ยนน้องสายกันแน่ๆ’
‘...’
‘เออ ลืมบอกไปเลยผมชื่อจุ๊บก่อนนะครับ เรียกจุ๊บก็ได้...พี่ไม่ต้องดูแลซื้อของมาให้ผมนะ ซื้อมาผมก็ทิ้งผมไม่คอยรับของจากคนแปลกหน้าอะ’
‘…’
‘หรือไม่ก็ไม่รู้จักกันไปเลยก็ดีครับจะได้ไม่ยุ่งยาก อ้อ อีกเรื่องถ้าพี่จะเขียนแค่ชื่อมาแค่นี้ทีหลังก็เดินมาเฉลยกันเลยดีกว่า พวกในห้องมันขยั้นขยอให้ผมมาหาพี่ อยากให้ผมตีสนิทกับพี่เพราะบอกว่าพี่หล่อคงจะหาเรื่องสืบข้อมูลพี่จากผมมั้ง แต่ผมมาดูก็ไม่เห็นจะเทียบเท่าผมเลย น้อยกว่าตั้งเยอะ’
‘….’
‘เราคงไม่ต้องแลกอะไรมาติดต่อกันเนอะ ...ไปนะครับ’
คุยกับมัน 3 นาทีสามารถทำให้ผมเกลียดได้เป็น 3 ชาติ ถามจริง! ถามจริงๆเลยนะ! ทำไมชีวิตผมต้องมาวุ่นวายกับไอ้เด็กหมีควายนี่! ทำไมใครๆก็ชอบยัดเหยียดเด็กปากผีปีจออย่างมันให้ผมอยู่เรื่อย! เอาซอกหลืบไหนมองถึงกล้าบอกว่าผมกับมันสนิทกัน!!
* สำหรับนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่นุ๊กเคยได้ลงออกเผยแผ่ในสื่อสาธารณะค่ะ (ฮ่า!) หวังว่าผู้อ่านจะสนุกและเอ็นดูน้องจุ๊บก่อนและพี่สามคนเกรี้ยวกราดนะคะ ^^ หากมีข้อติหรือชมอะไรสามารถชี้แนะมากได้เลยค่ะ <3 สำหรับเนื้อหา สถานที่ บุคคล เป็นสิ่งที่ถูกแต่งขึ้นไม่มีอยู่จริงโปรดอ่านอย่างมีความสุขและเพื่อความบันเทิง ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่าน 5555+ เมื่อหลงมาแล้วนุ๊กก็หวังว่าทุกคนจะสนุกไปกับนิยายเรื่องนี้ ขอบคุณค่ะ!! <3