"ถึงท่านจะฆ่าข้า นางก็ไม่มีวันรักท่าน!"

"หุบปากไปซะ!!"

"ท่านเองก็รู้อยู่แก่ใจท่านดี!"

"ไม่! ถ้าไม่มีเจ้านางต้องรักข้า ตายซะเถอะ!!" เขาง้างกริดขึ้นจะแทงผม แต่ทันใดนั้นก็พลันเกิดแสงจากรูปปั้น

"แสงอะไรกัน" พันปักษ์หลับตาเพาะแสงนั้นสว่างเกิน เกิดเป็นร่างของหญิงสาว

"คุณนางฟ้า" ผมเรียกขึ้นเมื่อเห็นร่างเธอ

"เราจำทุกอย่างได้แล้ว เรารอท่านมานานเหลือเกินอรุณเพชร"

"มณีอัปสร เจ้าต้องไปกับข้า" พันปักษ์ตรงเข้าไปหานางเพื่อจับตัวนาง แต่ก็เข้าไปใกล้นางไม่ได้

"เจ้าไม่มีวันได้เข้าใกล้ข้าหรอกพันปักษ์"

"เหตุใด เพราะไม่คู่ควรยังไงหล่ะ"

"ไม่มีทาง ข้าจะฆ่ามัน"