“เอ่อ ขอโทษนะครับไม่ทราบว่าเราเคยรู้จักกันมาก่อนไหม” ผู้ชายหน้าตาออกไปทางตี๋เดินเข้ามาทัก หึมุกเก่าๆ

“ ไม่ค่ะ ขอตัว” ฉันเดินหนีออกมาเพื่อไปเข้าห้องน้ำ

“ เดี๋ยวก่อนสิครับ” ผู้ชายคนนั้นเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วยื่นแก้วเหล้ามาให้

“ผมแค่อยากรู้จักชื่อคุณ ดื่มนี่ก่อนสิ”

สายตาของเขามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ที่ในวันนี้ฉันใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำยาวถึงต้นขา อย่างหน้าขนลุก

“ เอ่อ ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันต้องรีบไปหาเพื่อน” ฉันมองไปยังลูกแก้วกับยัยนิชาที่เต้นอยู่หน้าเวทีเพื่อเป็นข้ออ้างออกไปจากตรงนี้

“ ดื่มหน่อยสิครับ นิดเดียวเอง ” ผู้ชายตรงหน้ายังตื้อไม่เลิกแถมยังยื่นแก้วเหล้ามาให้

เห้อออ ดื่มก็ดื่มวะ

“ ก็ได้ค่ะ” ฉันยิ้มแห้งกลับไปแล้วหยิบแก้วเหล้ามาเพื่อดื่มให้มันจบๆไปสักที

อึก อึก

หมับ

แค้ก! แค้ก!! ฉันดื่มเหล้าในแก้วยังไม่ทันได้หมด แต่มือใครไม่แน่ใจดึงแก้วออกจากปากฉันทันที จนทำให้ฉันสำลักเหล้าจนหน้าแดง แล้วรีบเงยหน้าขึ้นไปมอง

พี่เซน!!

”มึงทำเชี่ยไรวะ” ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นและมองหน้าพี่เซนอย่างเดือดดาน

ผลัก เคร้ง!!

พี่เซนใช้เท้าถีบหน้าอกผู้ชายคนนั้นกระเดนไปชนกับโต๊ะ แก้วเหล้าบริเวณนั้นแตกกระจัดกระจายเต็มไปหมด เสียงเพลงทั้งผับเงียบลง ผู้คนต่างหันมามองอย่างแตกตื่น

”เกิดอะไรขึ้นครับคุณเซน” ผู้ชายชุดดำสามคนวิ่งเข้ามาก้มหัวให้พี่เซนแล้วพูดขึ้น ขณะที่ทุกสายตาต่างจับจ่องไปที่พี่เซนและฉัน

ฉันก้าวถอยหลังเพื่อไม่ให้เป็นจุดเด่นด้วยความประหม่า

”เอามันออกไปก่อนที่มันจะตาย!!”