“ฆ่าตัวตาย?”

เด็กหญิงเอียงคออย่างงุนงง

“ผู้ใดฆ่าตัวตายเจ้าคะ”

“ก็เจ้าไง” เขาใช้นิ้วชี้จิ้มที่หน้าผากของเด็กหญิง “เหตุใดเจ้าเดินลงไปในน้ำเช่นนั้นเล่า”

“ท่านผู้มีพระคุณเข้าใจข้าน้อยผิดแล้ว” เด็กหญิงรีบอธิบาย

ได้ยินถ้อยคำของนางก็ทำให้เด็กหนุ่มหน้าตึงไป เขาก้าวเท้าถอยห่างนางออกมาเล็กน้อย

“เช่นนั้นก็ดี อย่าได้ลืมเชียวว่าชีวิตเจ้าเป็นของข้า”

“เจ้าค่ะ ข้าจะจำใส่ใจไว้”

‘เสิ่นฉางซี’ นางส่งยิ้มดวงตาเป็นประกายสุกใสดุจดาราบนฟากฟ้า

เด็กสาวไม่รู้เลยว่าโชคชะตาลิขิตให้นางผูกพันกับ ‘สวินเย่ว์’ บุรุษที่ก้าวสู่ตำแหน่งแม่ทัพใหญ่และเป็นคนที่นางมิควรมอบใจให้

นางจะทำเช่นไร ในเมื่อหัวใจดื้อรั้นของนางมอบให้เขาไปตั้งแต่วันแรกที่เขายื่นมือช่วยชีวิตนางแล้ว