เพราะรถไฟฟ้าเสีย รถเมล์ไม่มา ฝนก็ดันมาตก

'ยุ้ย' ก็เลยประชดชีวิตด้วยการร้องไห้กลางป้ายรถเมล์มันซะเลย!

ทั้งๆ ที่คิดว่าคงไม่มีใครใส่ใจใครแท้ๆ...

แต่กลับมีคนเดินเข้ามากางร่มให้เธอ

.

มันเป็นคงเป็นเรื่องราวดีๆ ในวันที่เฮงซวยสำหรับยุ้ย

ถ้าคนคนนั้นไม่ใช่ 'พี่เอ๋ย' พี่ที่ทำงานใหม่ของเธอ

และมันจะไม่เป็นอะไรเลย ถ้าพี่เอ๋ยจะไม่คอยมาป้วนเปี้ยนแกล้งเธออยู่แบบนี้!

_______________________________

กลับมาเขียน Yuri อีกครั้งค่ะ

คราวนี้เป็นเรื่องสั้นประมาณ 5 ตอนจบ

เขียนตามโจทย์ Shortory เวลา น้ำตา จราจร

พอได้ยินโจทย์ปุ๊บก็นึกถึงทวิตเตอร์ที่รอรถเมล์นานจนร้องไห้ เข้าใจฟิลเลยค่ะ TT

เพราะฉะนั้นเรื่องนี้นอกจากจะเล่าถึงความสัมพันธ์ของ 'เอ๋ย' และ 'ยุ้ย' แล้ว

นักเขียนขอใช้เป็นช่องทางบ่นการคมนาคมไทยหน่อยนะคะ

(มันก็จะเป็นนิยายชั่ววูบๆ นิดหนึ่ง)

ฝากด้วยนะคะ :)