รายละเอียด
Alpha (อัลฟ่า)
เป็นประเภทที่อยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารนี้ มีจำนวนไม่มากนัก สามารถทำให้โอเมก้าท้องได้(หรือบางเรื่องเบต้าก็ท้องได้นะ) ส่วนมากจะเป็นผู้นำหรือคนที่อยู่เหนือกว่าคนอื่นๆ อัลฟ่าหญิงบางคนก็ทำคนอื่นท้องได้ หรือมีดุ้นซะด้วย
Beta (เบต้า)
เปรียบเสมือนกลุ่มคนที่จืดจางที่สุดในธีมนี้ เป็นเหมือนคนธรรมดาทั่วๆไป ไม่มีลักษณะเด่นๆเหมือนอัลฟ่ากับโอเมก้า ชายก็คือชาย หญิงก็คือหญิง ไม่มีฮอร์โมนหรือฟีโรโมนที่โดดเด่น ช่างเป็นกลุ่มคนที่จืดจางจริงๆ...
Omega (โอเมก้า)
เบี้ยล่างของฝูงหรือสังคม โอเมก้าชายจะสามารถตั้งท้องได้ ส่วนเพศหญิงก็จะคล้ายๆกับผู้หญิงทั่วๆไป โอเมก้าจะมีช่วงที่เรียกว่า “ฮีท” (เอาตรงๆเลยก็คือช่วง ติดสัด) เป็นช่วงที่จะปล่อยฟีโรโมนออกมาดึงดูดให้อัลฟ่าหรือเบต้า(หรือบางทีก็โอเมก้าด้วยกันเอง)เกิดอาการ “อยาก” ซึ่งช่วงฮีทจะยาวนานแค่ไหนก็แล้วแต่คน
จุดเริ่มต้นแห่งความวิปริต
ผมมีพ่อที่เป็นโอเมก้า ส่วนผมเป็นอัลฟ่า โอเมก้าเพศชายนับว่าหายากมากในวันที่เบต้ามีอยู่ประปรายไปทั่วท้องถนน แต่ผมก็ได้เขามาแล้ว...ได้มาอยู่ข้างกายตลอดเวลา ตลอดยี่สิบปี...
"เรียวตะ...ทำไมละ" น้ำเสียงสั่นเครือที่ถูกเอื้อนเอ่ยออกมาจากปากสีชมพูที่แตกช้ำ ดวงตากลมโตแววใสไปด้วยม่านน้ำตาที่บดบังภาพตรงหน้าให้พร่าเบลอ
"ผมรักพ่อ"
"ไม่ใช่...ไม่ใช่แบบนี้" ชินจิส่ายหัวไปมา น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลอาบหน้าจนเปียกปอน ทอดสายตามองลูกชายด้วยหัวใจที่ร้าวรานถึงขีดสุด
ฝ่ามือที่เคยอ่อนนุ่มในวัยเยาว์ วางแนบลงมาบนแก้มปาดเกลี่ยน้ำตาแห่งความชอกช้ำออกไป ดวงตาคู่คมมองมาอย่างหนักแน่น ตอกย้ำความรู้สึกที่ดังก้องอยู่ในอกให้อีกฝ่ายได้เข้าใจ
"เพราะผมรักพ่อไง" รักจนอยากจะกลืนกิน...รักจนทนให้ตกเป็นของคนอื่นไม่ได้ รักจนอยากกักขังเก็บเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว
ชินจิสะอื้นไห้ราวกับจะขาดใจอยู่รอนๆ ร่างกายถูกมัดตรึงติดกับเตียง สองขาถูกล่ามตรึงเอาไว้ด้วยโซ่เหล็ก รอวันเวลาที่จะเกิดอาการฮีทอีกครั้งหนึ่ง วันที่จะต้องตกเป็นของเรียวตะโดยสมบูรณ์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
"พ่อจ๋า..."
"มะ...ไม่ ฮึก! อย่าเรียก ไม่เอา" อย่าเรียกเขาด้วยคำนี้ อย่าเอ่ยคำพูดนั้นออกมา
สองมือแข็งกระด้างประคองจับแก้มชื้นที่อาบไปด้วยหยาดน้ำตา เรียวตะโน้มกายลงจุมพิตอย่างหนักหน่วง ตักต่วงรสชาติหอมหวานอย่างเอาแต่ใจ ไม่สนว่าผู้ถูกมอบจุมพิตให้จะดิ้นเร้าๆ ร้องไห้ออกมาอย่างหนักแค่ไหน
เขาเลิกสนนานแล้ว...
เขาเลิกมองว่าชายคนนี้เป็นพ่อมาตั้งนานแล้ว...
"รักผมเถอะนะ...พ่อจ๋า"