“ทำดีไม่ได้ดี”

"โอ๊ย!"

ร่างใหญ่โดนถีบหงายหลังไปกับพื้นโดยไม่ทันตั้งตัว

“จำไว้ ฉันใจดีได้ก็ใจร้ายได้” เหริ่งเท้าสะเอวเชิดหน้าอยู่บนโซฟาตัวเล็ก

“เธอ! ยัยเตี้ย!" เอฟตันกัดฟันแน่น ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำกับเขาแบบนี้ หล่อนเป็นใคร เป็นใครถึงทำกับผู้ชายแบบเขาได้ เอฟตันลุกขึ้นพร้อมลูบหน้าอกตัวเองไปมาด้วยความจุกและเจ็บ

“ไปเตี้ยบนหัวนายรึไง ก็ไม่นี่ ฉันเตี้ยก็เตี้ยอยู่ตรงนี้” เหริ่งไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังจะมีภัยร้าย เมื่อทำให้ซาตานร้ายที่แฝงเร้นอยู่ในร่างของเอฟตันตื่นตัวขึ้นมาแล้วตอนนี้

กรอด!

เสียงฟันกรามของชายหนุ่มดังกระทบกันแน่นด้วยความเดือดดาล เขาฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แต่ที่ทำให้เขาร้อนลุกเป็นไฟก็คือเธอถีบเขา ช่างหยามหน้ากันยิ่งนัก

"ว้าย!"

เหริ่งร้องหวีดตกใจเมื่อร่างเล็กของตนปลิวติดไปตามมือใหญ่ตวัดรวบเอวเล็กของเธอ

เอฟตันรวบร่างน้อยลอยละลิ่วลงมาปะทะแผงอกของตน เรียวแขนของหล่อนตวัดกอดลำคอหนาของเขาไว้ด้วยความหวาดกลัวว่าจะตก ปากหนาขยับยิ้มเป็นต่อ เมื่อเห็นว่าตอนนี้หล่อนกำลังกลัว

“นะ...นายจะทำอะไรฉัน”

“ตอบแทนยังไงล่ะ บุญคุณต้องทดแทน” เสียงห้าวเอ่ยออกมาอย่างใจเย็น แล้วหมุนตัวเดินกลับไปยังเตียง โดยมีร่างของคนตัวเล็กโอบอุ้มติดไปด้วย

ตุ้บ!

ร่างเล็กถูกทุ่มไปกับเตียง แล้วตามด้วยร่างใหญ่ของหนุ่มต่างชาติตามขึ้นไปคร่อมทับกักร่างหล่อนไม่ให้ดิ้นหนี

“นะ...นายออกไปจากตัวฉันนะไอ้ฝรั่งบ้า” เหริ่งดิ้นรนหาทางเอาตัวรอด แต่รอดยากเหลือเกิน หนุ่มเหนือร่างตัวใหญ่กดทับเธอลงมาทั้งตัว แถมสองมือก็ถูกมือใหญ่ของเขากดล็อกไว้กับเตียง

“ไม่ใช่ว่าเธอต้องการแบบนี้เหรอยัยเตี้ย หึหึ”

“คำก็เตี้ยสองคำก็เตี้ย ฉันไปเตี้ยบนหัวพ่อนายรึ...อ่ะ! อื้อ!"

ท้ายประโยคกลืนหายเข้าไปในลำคอระหง เมื่อปากหนาทาบทับบดคลึงลงมา ปากหนาบดขยี้กับปากจิ้มลิ้ม ฉวยโอกาสสอดแทรกเรียวลิ้นสากของตนเข้าไปควานหาความหวานในโพรงปากเล็ก เขาอยากสั่งสอนเธอให้รู้เสียบ้างว่าคนอย่างเอฟตันไม่ใช่คนที่หล่อนจะมาถีบหน้าอกได้