พิมพ์พิสุทธิ์ จิตรกรสาวฝีมือดีจำต้องเดินทางไปแดนทะเลทราย เพื่อทำงานวาดภาพสมบัติให้กับชีคราซัค นายจ้างหนุ่มหล่อ ที่มีเสน่ห์อย่างเหลือร้าย และเป็นผู้ชายคนแรกที่สามารถกระชากหัวใจเธอได้ทั้งแต่แรกเห็น ดูแล้วเหมือนทุกอย่างจะราบรื่นดี หากไม่เกิดเรื่องราวอันลี้ลับที่น่าสะพรึงกลัวขึ้นมาเสียก่อน เมื่อเธอเผลอหยิบกำไลทองฝังพลอยแดงซึ่งเป็นหนึ่งในสมบัติที่จะต้องวาดภาพมาสวมใส่ นับจากวินาทีนั้นชีวิตของพิมพ์พิสุทธิ์ก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง! 

“มะ...ไม่...ไม่นะ” หญิงสาวกระซิบบอกเสียงสั่น ดวงตาตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด แต่ตอนนี้ชีคหนุ่มหน้ามืดตามัวไปเสียแล้ว เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากต้องการครอบครองร่างเย้ายวนให้ได้เท่านั้น

“อย่าเห็นแก่ตัวสิ ผมทำให้คุณขึ้นสวรรค์แล้ว ทีนี้ก็ตาคุณให้ผมบ้างล่ะ เรียกร้องนักไม่ใช่เหรอ ผมกำลังจะให้ในสิ่งที่คุณต้องการอยู่นี่ไง”

“อย่านะ หยุดเดี๋ยวนี้ ฉันไม่ต้องการ”

“หึ! หยุดดิ้นได้แล้ว เป็นบ้าไปแล้วรึไง คุณเป็นคนยั่วยวนผมเองนะ คุณเรียกร้องให้ผมทำแบบนี้เอง ลืมไปแล้วหรือไง”

“ไม่...ฉันไม่ได้ทำแบบนั้น ฉันไม่รู้ตัวว่าทำอะไรไปด้วยซ้ำ”

“หยุดเล่นละครได้แล้ว ผมเบื่อ ผมไม่ยอมให้คุณมาทิ้งให้ผมอารมณ์ค้างเติ่งกลางคันแบบนี้หรอก ยังไงคุณก็ต้องรับผิดชอบ” ชีคราซัคโวยวายใส่ ก่อนจะผลักร่างสวยลงนอนอีกครั้ง แล้วจัดการลงทัณฑ์สวาทอย่างไม่ฟังคำทัดทานใดๆ