“คุณมันบ้า! ไปเลยนะ ไปให้พ้นหน้าฉัน ฉันเกลียดคุณ!”

เหรียญทองสะฮึกกับคำว่า ‘เกลียด’ ของแม่ยอดดวงใจของตน ทำไมหล่อนมองไม่เห็นค่าความรักของเขาบ้าง ที่เขาทำลงไปทุกอย่างเพราะรักถึงได้ทำแบบนั้น เขารู้ว่ามันผิดแต่ก็ทำลงไปแล้ว แถมยังทำหลายครั้งเสียด้วยสิ ไม่แปลกที่เธอจะเกลียดเขา

“เกลียด? เกลียดพี่นักใช่ไหม” เหรียญทองกำมือแน่นลุกขึ้นยืน พร้อมกระชากร่างเล็กเข้ามาปะทะอกตนด้วยความกรุ่นโกรธ "

ว้าย!"

“พี่ทำดีเท่าไรเธอก็ไม่เห็นค่า พี่พยายามเอาใจ แต่เธอกลับมองว่ามันน่ารังเกียจ ดี! งั้นลองอุ้มท้องลูกพี่หน่อยเป็นไง” ว่าแล้วก็ช้อนอุ้มร่างเล็กขึ้นพาดไหล่กว้างทันที

"กรี๊ดดดด ปล่อยนะ ปล่อยนะคนเลว คนชั่ว!"

ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!

ทั้งมือทั้งเท้าดีดดิ้นทุบตีชายหนุ่ม เผียะ! มือใหญ่ฟาดก้นเล็กแรง ๆ อย่างสั่งสอน พลางกัดฟันแน่นด้วยความเดือดดาล คนเราก้มหัวให้คนที่รักแค่ครั้งเดียวพอ เขาทำถึงขนาดนี้หล่อนยังไม่เห็นค่า งั้นก็อย่าหวังจะได้รับความอ่อนโยนเลย หลังจากนี้เขาจะสนใจแต่ตัวเองเท่านั้น เท้าใหญ่เดินก้าวยาว ๆ ไปยังรถที่จอดทิ้งไว้ไม่ไกลจากนี้เท่าไรนัก...