ฉันฝันถึงเรื่องเดิมมาได้3อาทิตย์ติดๆกันแล้ว ผู้ชายในฝันคนนั้นแต่งตัวหรูหราแต่ดูโบราญ การพูดก็แปลก เหมือนกับคนจีนในหนังสมัยก่อน เขาเดินเข้ามาใกล้ฉัน ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ทุกที แต่เพราะว่าห้องมันมึด รอบๆ ห้องมีแสงจากเทียนสลัวๆไม่สว่างมาก ผู้ชายคนนั้นเรียกชื่อฉัน เสียงของเขาช่างไพเราะ หวานหู แผ่วเบา ฉันอยากพบเขาจริงๆสักที สงสัยจะเป็นเนื้อคู่ของฉันแน่ๆ

ฉัน หลิน แซ่หวัง หรือ หยกลูกสาวคนสุดท้องแห่งตระกูลหวัง มีพี่น้อง3คน เฮียหลาน เฮียหลง และ ฉันเองหลิน(หยก) วันนี้คือวันที่ฉันรอคอยฉันจะได้ไปหาพ่อและบรรดาเฮียที่น่ารักของฉันที่ทำงานอยู่ที่ประเทศจีน

"แม่ไม่อยากให้หยกไปวันนี้เลย แม่รู้สึกใจคอไม่ดี " จริงๆแล้วหลินแปลเป็นไทยว่าหยก เพราะแม่เป็นคนไทยแม่ก็เลยชอบชื่อหยกมากกว่า แม่กอดฉันและพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครื่อ "อย่าห่วงเลยค่ะ หยกโอเค" ฉันจากอกแม่มาได้ไม่ถึง2ชั่วโมง แล้วเครื่องก็ตก ไม่ใช่ตกเครื่อง แต่เครื่องบินมันกำลังจะตก! ฉันกำลังจะต้องตาย ไม่ได้นะยังไม่ทันได้พบผู้ชายคนนั้นเลย ประเทศต้องสูญเสียประชากรหน้าตาดีอย่างฉันงั้นหรอ ทำไมต้องตกตอนนี้ด้วย ไม่นะ!!!!!

-----------------------------------------สวัสดีนักอ่านทุกท่านนะคะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรท์เนอะ หวังว่าทุกคนจะชอบนะ ถ้าเกิดว่าผิดพลาดประการได้ต้องขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะคะ หากว่าไรท์เขียนผิด หรือพลาดตรงไหน ช่วยแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านเลยนะคะ