"หิวน้ำอ่ะ นี่ดื่มได้ไหม"

"ห๊ะ?"

อึก... อึก... อึก...

"เฮ้ย! ขวดน้ำนั่นมัน"

คลื่นทำหน้าตกใจเหมือนฉันแย่งกินของชอบ อะไรกัน กะอิแค่น้ำเปล่าจืดๆ เอง

.......

ร้อนอ่ะ แอร์ก็เย็นทำไมมันร้อนงี้เนี่ย ฉันถอดเสื้อคลุมออก ผิวที่สัมผัสกับแอร์เย็นเฉียบในรถขนลุกซู่ 

"ร้อนจังคลื่น นี่ ทำอะไรสักสิ ฉันร้อนไม่ไหวแล้ว นายเป็นหมอไม่ใช่เหรอ"

"อยากให้ช่วย?"

เขาเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง แววตายังคงมองถนนเบื้องหน้าไม่ไหวติง แต่รู้สึกว่าใบนั่นดูเย็นชาแปลกๆ ทำไมกันนะ

"อื้อ ไม่ไหวแล้ว"

ฉันนั่งทุรนทุรายบนเบาะรถ คลานข้ามคอนโซลไปอย่างควบคุมตัวเองไม่ไหว ไม่รู้ทำไม แต่ความรู้สึกที่ร้อนรุ่มข้างในมันเรียกร้องบอกว่าเขาช่วยฉันได้ 

"อดทนอีกนิดน่า ไม่กี่นาทีก็จะถึงคอนโดแล้ว"

ฉันกัดริมฝีปากล่างแน่น ชะงักค้างกลางคัน

"ถึงคอนโดแล้วจะดีขึ้นเหรอ"

"ดีสิ รับรองเธอได้รู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยลองมาก่อนเลยล่ะ"

หลายชั่วโมงหลังจากนั้น

"นี่นายทำบ้าอะไรกับฉัน อึก...ไอ้สารเลว นาย!"

ฉันรวบผ้าห่มขึ้นคลุมร่างกายที่เปลือยเปล่าของตัวเอง จ้องใบหน้าที่ไม่มีแววทุกข์ร้อนนั่นอย่างเดือดดาล

โกรธจนสั่นเทาไปทั้งตัว

มันปรายตามองฉันด้วยสายตาเย้ยหยัน "เลิกโวยวายสักทีรำคาญ เธอที่เป็นฝ่ายอ้าขาให้ฉันเองจำไม่ได้เหรอ"

"อึก! ไม่จริง"

"หึหึ จะเอาหลักฐานไหมล่ะ แต่ละท่าน่ะเด็ดๆ ทั้งนั้น"

"ว่าไงนะ"

 ร่างกายเบาโหวงเหมือนโดนคลื่นซัดกระหน่ำ มองกล้องวิดีโอที่หมอนั่นถือมาเปิดให้ดูหัวใจสั่น 

'อื้อ อ๊า ดีมากเลย อ๊ะ...อ๊ะ'

"...!!!"

มันจะไม่เจ็บปวดขนาดนี้เลยถ้าผู้หญิงในคลิปไม่ใช่ฉัน

"เธอนี่มันร่านดีว่ะเหมย"

"กรี๊ดดดดดดดดด"