สวัสดีครับ ผมชื่อแม็ค ผมเป็นเด็กสลัม อาศัยอยู่กับ คุณยายที่รัก เพียงสองคนในบ้านหลังเล็กๆ ตอนนี้ผมกำลังเรียนอยู่ครับผมอยู่ชั้นปีที่ 1 ซึ่งผมพึ่งได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยเป็นวันแรก ผมตื่นเต้นมากครับ คุณสงสัยใช่ไหมว่าผมเป็นเด็กสลัมแล้วผมมีเงินเรียนได้ยังไง ถึงหน้าตาผมจะเหมือนเด็กเกเร แต่ผมก็ขยันทำงานและชอบเก็บเงินนะครับ ผมถึงมีเงินเก็บและพอที่จะส่งเสียตัวเองเรียนได้ เพราะคุณยายท่านแก่ตัวมากแล้ว ผมรักท่านมากยิ่งกว่าอะไรในชีวิตของผม ผมมีเพียงท่านคนเดียวที่ดูแลและห่วงใยผมมาเสมอตั้งแต่ยังเล็ก พ่อแม่ของผมท่านจากไปด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่ผมยังเด็ก ผมเป็นคนพูดจริงและทำจริงเสมอครับ  ใครที่ดีกับผม ผมก็จะดีกับเขา แต่ถ้าใครมาร้าย ผมก็ไม่ยอม และผมจะร้ายกลับ

"ยายครับ เดี๋ยวแม็คต้องไปเรียนแล้วนะครับ" 

 ผมบอกคุณยาย ที่กำลังทำขนมหวานขาย ผมบอกท่านเสมอว่ายายไม่ต้องทำขนมไปขายก็ได้ผมเป็นห่วงและไม่อยากให้ยายต้องเสียแรง ผมจะทำงานพิเศษหาเงินมาให้ยายเอง ท่านก็ไม่ยอม ท่านบอกว่าจะให้ท่านนอนกินนอนใช้ได้ยังไง เราไม่ใช่คนรวย มีอะไรก็ต้องช่วยกันทำ ผมนี้ล่ะปวดหัวกับคุณยายจริงๆ ^^

 "อ้าว ไปแล้วหรอแม็ค ไม่กินข้าวเช้าก่อนรึไงลูก" 

"ไม่เป็นไรครับคุณยาย เดี๋ยวผมสาย ผมไปแล้วนะครับ"

ผมรีบแต่งตัว จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยและถีบจักรยานคู่ใจของผม ไปมหาลัยโชคดีมากที่แถวสลัมบ้านผม อยู่ใกล้ๆกับมหาลัยที่ผมสอบติด มันช่วยประหยัดเวลาในการเดินทางของผม ตอนนี้ผมกำลังถีบจักรยานเร็วขึ้น เพราะตอนนี้ต้องเข้าไปเช็คกิจกรรมกับพวกรุ่นพี่เวลา 9.00 ตอนนี้เป็นเวลา 8.00 แล้ว ซึ่งทุกวันจะมีการรับน้องหลังเลิกเรียน และตอนเช้าต้องมาเช็คกิจกรรมกับรุ่นพี่ที่คณะก่อน ผมเรียนบริหารธุรกิจครับ

"เอ้าเห้ยน้อง เร็วๆกันหน่อยเดี๋ยวเข้าเรียนสายกันพอดี"

รุ่นพี่ที่เป็นพี่ว๊าก ตระโกนบอกรุ่นน้องว่าให้เร่งเวลาเข้าแถวหน่อย เพราะมันจะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว เดี๋ยวอาจาร์ยจะว่า

"เอ้านั่งเร็วๆ จะได้พูดสักที"

ผมรีบวิ่งมาเข้าแถว และนั่งลง วันนี้เปิดเรียนวันแรกจะมีอะไรพิเศษ หรือป่าวนะ ตื่นเต้นจัง

"นั่งลงกันหมดแล้วใช่ไหม จะได้บอกทีเดียว วันนี้เป็นวันแรกของการเจอหน้ากันระหว่าง รุ่นพี่และรุ่นน้อง พี่ชื่อยักษ์ พี่เป็นพี่ว๊าก ถ้าไม่อยากโดนด่า อย่าเถียงรุ่นพี่ และเคราพรุ่นพี่ทุกคน พี่อยู่ปี 2"

ผมนั่งฟังรุ่นพี่ อย่างเงียบๆ รุ่นพี่ว๊าก หรือพี่ยักษ์ ก็ได้พูดอธิบาย และแนะนำตัวพวกรุ่นพี่คนอื่นๆว่ามีหน้าที่อะไร พี่ยักษ์บอกว่าวันนี้จะมีเพียงปี 2 ที่มาดูแล ปี3 อาจจะตามมาทีหลัง และจะมีการรวมตัวเพื่อจับพี่รหัสและน้องรหัสกันอีกทีหลังเรียนเสร็จ 

             หลังเลิกเรียน

ตอนนี้เป็นเวลา 16.00 น. ซึ่งเป็นเวลาที่ผมเรียนเสร็จพอดี แล้วเพื่อนๆในห้องของผมก็ตะโกนบอกว่าให้รีบๆ ไปหาพวกรุ่นพี่ เดี๋ยวโดนทำโทษ

"เฮ้ย! ช้ากันจริง จะจับไหมพี่รหัส น้องรหัสอะ เร็วๆมาแล้วนั่งลง"

พอผมมาถึงพี่ยักษ์ก็เริ่มว๊ากทันทีเลยครับท่าน พอพวกผมนั่งเสร็จพี่ยักษ์ก็พูดต่อ ว่าจะมีการจับสายรหัส ซึ่งจะบอกคำใบ้เป็นข้อความของพี่รหัสคนนั้น แล้วต้องตามหา และทำให้พี่รหัสของเรายอมรับคำขอให้เป็นน้องรหัสให้ได้

"วันนี้ จะมีการจับสายรหัส ใครได้ชื่ออะไรไปก็ไปตามหาเจ้าของชื่อเอาเอง คนแรกน้องดำมาจับก่อนเลยครับ"

ตอนแรกผมก็ยังไม่รู้หรอกครับว่าพี่แม่งหมายถึงใคร ใครดำ(ยังไม่รู้ตัว) พอผมหันไปดูรอบๆเท่านั้นแหละ อ้อ! กูนี้หว่า  

"อ่ะ...ครับ!"

ผมรีบขานรับและ ลุกขึ้นเดินไปหาพี่ยักษ์และจับฉลากที่อยู่ภายในกล่องดำ พี่ยักษ์บอกว่าได้ชื่ออะไร ให้ขานชื่อนั้นดังๆ

"ผมได้ชื่อ สวยขนาดนี้จะเป็นดาว"

 เมื่อผมขานชื่อเสร็จ พวกรุ่นพี่ที่เป็นผู้ชายทั้งหมด ร้องโฮ่กันเป็นเสียงเดียวเลย ผมก็งงคือพวกพี่จะเสียดายอะไรขนาดนั้นครับ

"โห! ไอ้น้อง มึงนี้โชคดีนักวะ ฮึฮึ"

พี่ยักษ์เดินมาตบไหล่ผม และยิ้มให้ ผมก็งงอะไรของเขา การจับฉลากสายรหัสก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆจนสิ้นสุด แล้วพี่ยักษ์ก็บอกว่าจะให้เวลาอีกครึ่งชั่วโมง เพื่อปล่อยให้ไปตามหาพี่รหัสของตัวเอง ซึ่งพี่รหัสที่ผมจับได้ชื่อ สวยขนาดนี้จะเป็นดาว ซึ่งผมคิดว่าต้องเป็นผู้หญิงที่มีหน้าตาสวยมากๆ ถึงจะกล้าลงเขียนแบบนั้น ผมเดินหาไปเรื่อยๆจนไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังคุยกับเพื่อนในกลุ่ม ซึ่งเธอสวยมากๆระดับนางแบบเลยทีเดียว หน้าเธอดูหวาน แต่ดวงตาเซ็กซี่ให้ตกตะลึง แถมผมของเธอที่ตรงสีดำสวย ซึ่งตัดกับผิวของเธอที่มีผิวขาวมาก ทำให้เธอเหมือนนางฟ้า ผมคิดว่าผมคงจะเจอพี่รหัสผมแล้วล่ะ แต่ผมก็ยังไม่กล้าที่จะเดินเข้าไป แต่เวลาก็มีไม่มาก ผมคงต้องเดินไปทักทายพี่เขาแล้วล่ะ

"อะ..เอ่อ สวัสดีครับผมเป็นน้องรหัสพี่ครับ ผมชื่อแม็ค ผมจับได้ชื่อพี่ครับ พี่ใช่คนที่ชื่อ สวยขนาดนี้จะเป็นดาว รึป่าวครับ"

ผมเดินเข้าไปทักทายเธอ แต่เธอกลับไม่สนใจสักนิด เธอหันมามองผม แปบเดียวแล้วกลับไปพูดคุยกับเพื่อนเหมือนเดิม

"พี่ครับ พี่ช่วยรับผมเป็นน้องรหัสทีได้ไหมครับ"

ผมพูดด้วยเสียงที่สุภาพ เธอก็หันมามองผมด้วยแววตาเหมือนดูถูกและรังเกรียจ ซึ่งผมต้องอดทนไว

"แกเนี้ยนะ เป็นน้องรหัสฉัน โอ้ยย ดูตัวแกสิดำก็ดำ สกปรก เฮ้อนี้น้องรหัสยัยดาวหรอเนี้ย 5555"

เธอหันมาพูดกลับผม ด้วยถ้อยคำดูถูก แต่ผมก็ไม่ว่าอะไร ผมไม่อยากมีปัญหากับรุ่นพี่ และนี้เป็นการมาเรียนวันแรกของผม    

"แกยัยดาว แกก็รับๆน้องเขาไปเถอะน่า น้องเขาออกจะหล๊อหล่อออออ 555555"

"แกจะให้ฉันรับไอ้คนนี้เป็นน้องรหัสเนี้ยนะ ฉันอยากจะบ้าตาย"

"เถอะน่า รับๆไปเหอะ ฉันอยากไปเดินห้างแล้วนะ"

ผมฟังพวกเขาอย่างเงียบๆ ไม่พูดไม่จาอะไร แล้วคุณพี่ดาว ก็หันมามองผม เหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง

"หึ ฉันรับแกเพราะฉันรีบหรอกนะ แต่แกควรรู้ไว้อย่างหนึ่งถึงฉันจะรับแกเป็นน้องแต่ฉันจะไม่ยุ่งกับแกและไม่ช่วยเหลืออะไรแกหรอกนะ"  ผมเพียงพยักหน้า แล้วพวกรุ่นพี่เขาก็เดินจากไป ผมเพียงได้ถอนหายใจ และเดินกลับไปรวมกลุ่ม จากนั้นพี่ยักษ์ก็ ปล่อยพวกเรากลับบ้าน วันนี้ผมรู้สึกเหนื่อยมาก ไว้ผมจะมาเล่าชีวิตประจำวันของผมให้ฟังอีกนะครับ .