‘ชีวิตคนเรา ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน’ ชีวิตมีขึ้นมีลงตลอดเวลา คิดเช่นนั้นได้ใจย่อมเป็นสุข

ทำเนียบบุรุษผู้มีชื่อเสียงในแคว้นเฉินจะมีการจัดอันดับปรับเปลี่ยนไปทุกปี ทว่าตลอดห้าปีที่ผ่านมานาม‘เหรินจิวซิ่ง’ถูกจัดไว้ที่อันดับบนสุดไม่ว่าใครจะมาเขย่าบัลลังก์ก็ไม่เคยสั่นสะเทือน อย่าว่าแต่จะทำให้เขาตกชั้นลงมาได้เลย

...สตรีทั่วหล้าหลงรูปโฉมและเกียรติศักดิ์ของเขา...

...บุรุษทั่วหล้าชมชอบคบหา(ในหลายๆความหมาย)กับบัณฑิตรูปงามมากความสามารถอีกทั้งยังมีวาทศิลป์เช่นเขา…

ด้วยความสามารถเฉพาะตัวล้นเหลือกอปรกับเครือข่ายมิตรสหายของจิวซิ่ง หากเขารับปากว่าจะทำอะไร เพียงแค่อาศัยลิ้นสามนิ้วไม่เน่าของตนย่อมสมปรารถนาทุกสิ่งอย่าง จนมีคำล่ำลืออย่างโอหังบังอาจเปรียบเปรยออกไปว่าวาจาของจิวซิ่งมีอาญาศิตยิ่งวาจาไม่คืนคำของฮ่องเต้

ความโด่งดังระดับสะเทือนบัลลังก์มังกร ยังผลให้โอรสสวรรค์องค์ปัจจุบันเกิดความฉงนสงสัยระคนหมั่นไส้ นึกครึ้มใจอยากทดสอบเขาขึ้นมา หากแต่พระองค์ทรงยึดหลักเมตตาธรรมในการปกครองจะให้มาฆ่าแกงคนเพียงเพราะความริษยาก็ออกจะขัดกับภาพลักษณ์ที่ทรงสร้างขึ้นมาบังหน้าไปเสียหน่อย หลังจากนอนก่ายหน้าผากคิดไปมาหลายตลบ หึหึ...ประจวบเหมาะกับที่ในราชสำนักมีตัวปัญหาตัวหนึ่งให้จัดการอยู่พอดิบพอดี แหม!ช่างเป็นคู่ต่างฟ้าประทานเสียเหลือเกิน!เหรินจิวซิ่ง หากเจ้าแก้ปัญหาหนักใจให้ข้าได้ ไอ้เรื่องชื่อเสียงอะไรของเจ้า ข้าจะแกล้งทำหลับตาข้างเปิดตาข้างก็แล้วกัน

...ด้วยเหตุนั้นจิวซิ่งที่อยู่ดีไม่ว่าดีจึงต้องมีเรื่องปวดกบาลให้ได้ขบคิดแก้ไขทุกวี่ทุกวัน...