เชิงชาญ ยังจดจำแม่สาวขี้แย ที่อกหักในค่ำคืนนั้นได้อย่างไม่ลืมเลือน
เมื่อเขาได้เจอกับแพรไหม ผู้หญิงที่คนึงหา เขาจึงไม่ยอมปล่อยเธอไป
ถึงเธอจะต่อว่า เลว ชั่ว เห็นแก่ตัวก็ตาม

“คุณไม่ทำอะไรฉันไม่ได้เหรอคะ”
หญิงสาวเอ่ยอย่างเว้าวอนเขา ทำนัยน์ตาเหมือนลูกแมวตัวน้อยที่น่าสงสารเสียจริง
แต่เสือจอมวายร้ายเช่นเขาที่คาบลูกแมวอยู่ในปาก
จะให้ปล่อยน่ะเหรอ ไม่มีวันหรอก
เขาส่ายหน้าปฏิเสธสิ่งที่เธอขอ
“ไม่ได้หรอกแพรไหม ถ้าคุณอยากได้สร้อยของแม่คืนล่ะก็ คุณต้องทำให้ผมมีความสุขมากๆ ก่อน” เธอก็ต่อว่าเขาด้วยน้ำเสียงชิงชังอย่างมาก
“คุณมันเลวที่สุด ฉันไม่เคยเจอใครที่เลวเท่าคุณมาก่อนเลย”
“ใช่ ผมมันเลว ถ้าเลวแล้วทำให้คุณอยู่กับผม ผมยอม”