บทนำ

“ผู้หญิงสวยๆอย่างคุณจะมามัวคลุกแต่อยู่ในครัวให้หน้ามันทำไม น่าเสียดายแย่ สู้มายืนข้างผมเวลาออกงานสังคมหรือว่ามานอนข้างให้ผมกอดน่าจะดีกว่านะ”

“คนทุเรศ!” จอมนางแหวกลับอย่างเหลือทนกับคำพูดของชายหนุ่ม

“ผมจะถือว่านั่นเป็นคำชม ยิ่งคุณพยศมากก็ยิ่งน่าสนใจ” ร่างสูงจ้องมองหญิงสาวอย่างหยาบคายราวกับประเมินราคาสินค้าจนจอมนางถึงกับทนไม่ได้มือบางฉวยแก้วไวน์ที่บรรจุน้ำสีแดงราวกับโลหิตสาดใส่ใบหน้าหล่อเหลาเย่อหยิ่งของชายหนุ่มจนชุดสูทหรูราคาเลอะเปรอะเปื้อนไปหมด

“นี่ก็คำตอบฉันเหมือนกันหวังว่าคงถูกใจผู้ชายที่ชอบดูถูกผู้หญิงอย่างคุณ” ร่างบางกระแทกแก้วก่อนจะหันหลังเดินกลับแต่กลับถูกมือแกร่งคว้าข้อมือบางแล้วกระชากเข้ามาปะทะอกแกร่งพร้อมกับมอบบทลงโทษอันแสนร้ายกาจให้กับร่างบางที่ดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดแกร่ง