เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อผมสมัยผมเข้าเรียนชั้น ม.4 ที่โรงเรียนประจำอำเภอแห่งหนึ่ง ยังไม่คุ้นชินกับสถานที่ใหม่ กับเพื่อนใหม่ ได้แต่เดินตามเพื่อนๆเข้าชั้นเรียนไปวันๆ

จนวันนึง วันที่ได้ไปรู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง
เธอเป็นผู้หญิงธรรมดา ที่งดงามมาก และจนไปพบว่าเธอผู้นั้น
มีคนที่เธอคอยเป็นห่วงอยู่

ผมจึงเฝ้ารอเธอเรื่อยมา เฝ้ามองเธอทุกการเปลี่ยนตลอดเวลา ตลอดเวลาที่เรียนมัธยมปลายด้วยกันเป็นเวลา3ปีด้วย
จนสุดท้ายผมเลิกติดตามเธอระยะหนึ่ง เพราะต้องเตรียมสอบเข้ามหาลัย ผมสอบเข้าที่มหาลัยแห่งหนึ่งไม่ไกลบ้านนัก และแล้วผมก็มาเจอว่าเธอเรียนที่มหาลัยใกล้กับผมซึ่งอยู่จังหวัดเดียวกัน แต่ถึงจะใกล้เพียงใดผมก็ได้เฝ้าตามเธออยู่ห่างๆ ผมก็รอเธอต่อไป

จนมาวันนึงผมทราบว่าคนเธอคอยห่วงใยนั้น ได้ราล้างกับเธอไป ผมทั้งสงสารเธอ และแอบดีใจ เพราะเริ่มมีความหวังเล็กๆขึ้นมา และผมก็ไม่กล้าเข้าหาเธอเหมือนที่เคยมา ผมก็ได้แต่รอเธอดังเดิม
จนมาวันนึงความรู้สึกที่เก็บมาในใจตลอดเวลาเกือบ6ปี มันเริ่มแสดงพลังออกมาอย่างรุนแรง ผมจึงรวบรวมความกล้าที่สะสมมาตลอดเวลาที่รอเธอคนนั้น
สุดท้ายผมบอกความรู้ทั้งหมดของผมออกไปจนหมด ผมคิดว่าผมสามารถรับคำตอบที่ไม่เป็นอย่างที่ผมคิดไว้ได้ แต่สุดท้ายเมื่อให้คำตอบกับผมมา ผมกลับจมดิ่งจมดิ่งกับความรู้ที่ผิดหวัง หรือเพราะผมคาดหวังในคำตอบนั้น
ผมพยายามบอกเธออีกหลายๆครั้งให้สมกับที่รอมาแสนนาน
แต่สุดท้ายคำตอบนั้นยังเหมือนเดิม และสุดท้ายผมยังเฝ้าติดตามเหมือนเมื่อ6ปีที่แล้ว และยังรอเธอต่อไปอยู่อย่างนี้