หล่อนแต่งงานแล้ว...
แต่งกับผู้ชายที่เป็นที่พูดถึงมากที่สุดในหมู่สาวๆ

'หม่อมเจ้าอัครดนัย สิรภพ'
...ราชนิกูลหนุ่มผู้ที่ใครๆ ต่างให้ฉายาว่าหนุ่มเสเพล
จะยอมแต่งงานกับสาวน้อยอ่อนต่อโลกที่หน้าตาแสนธรรมดา
มิหนำซ้ำยังอ่อนกว่าเขาถึงสิบสามปี!
'หม่อมราชวงศ์อินทุอร ดิลบุตร' ทราบดีว่าตนเองหาใช่สเป็คของเขาไม่
หล่อนจึงพยายามหาทางหลีกเลี่ยงและปฏิเสธตลอดมา
ทว่าเมื่อพระบิดาของท่านชายดนัยประชวรหนัก และวาดหวังว่าจะได้เห็นหน้าหลานก่อนสิ้นลม
หล่อนจึงไม่มีทางเลือก ต้องยอมเข้าพิธีวิวาห์กับหนุ่มเสเพลผู้นี้
แม้เขาจะเอ็นดูหล่อนมาแต่เล็กแต่น้อย แต่ก็เพียงในฐานะอาและหลาน
เป็นความรักเฉกเช่นผู้ใหญ่พึงมีต่อเด็กในปกครอง หาได้มีความรู้สึกพิเศษใดๆ ระหว่างกันไม่
หากจะมีสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่ผิดแผกไป คงเป็นหัวใจของหล่อนเอง
...ที่เฝ้าเทิดทูนและปลาบปลื้มเขาอยู่เพียงฝ่ายเดียว!

_________________________________

‘หนูอิน’
เสียงทุ้มนุ่มยังดังก้องอยู่ในหัวของหล่อน
‘รู้ความหมายของคำว่าแต่งงานไหมคะ’
รู้สิ ทำไมหล่อนจะไม่รู้ หล่อนไม่ใช่เด็กห้าขวบที่ไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าแต่งงานคืออะไร
‘หนูอินแต่งงานกับอาจะให้แยกห้องได้ยังไง’
โธ่! ไม่ให้แยกได้ยังไงเล่า หล่อนยังไม่พร้อมนี่นา...ไม่พร้อมที่จะทำหน้าที่ภรรยาทั้งๆ ที่หล่อนรักเขา
ใช่ หล่อนรักเขามานานแล้ว เป็นความรักข้างเดียวนานหลายปี หล่อนไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าจะได้ลงเอยด้วยการแต่งงานกับเขา
เขา...คนที่เพียงแค่รักและเอ็นดูหล่อนอย่างหลานคนหนึ่งเท่านั้น แต่เพราะความจำเป็น เขาปฏิเสธการแต่งงานนี้ไม่ได้ หล่อนเองก็ปฏิเสธไม่ได้เช่นกัน
คนสองคนที่ไม่ได้รักกันจึงต้องมาแต่งงานกันเพราะความจำใจ
จริงอยู่ หล่อนรักเขา...แต่การจะเป็นภรรยาของใครสักคน หล่อนก็หวังจะให้สามีรักตอบเช่นกัน